"Świetnie!" pomyślałam, bo zawsze uwielbiałam takie sezonowe prace ręczne, ale o dziwo nigdy nie wprowadziłam ich do mojego domu (pisanie o wyrzutach sumienia z tego powodu pominę).
A potem cieszyłam się tylko z postępu technologii i tego, że w ciągu sekundy mogę wyguglać jak liść klonu wygląda, bo, wstyd przyznać, nie byłam pewna.
Fajnie się zrywa z synem liście w drodze do domu. Miło jest patrzeć na jego radość z tego, że je ma i że są takie ładne (kolorowe).
Niezwykłe jest gdy Dziewczyna po całym dniu spędzonym z babcią wpada do domu i rzuca się w moje objęcia.
Nasze małe codzienne radości :)
Update popołudniowy: Chłopak odmówił robienia w szkole bukietów z liści. Widziałam, że dzieciaki prześliczne je zrobiły, ale cóż. Mówi się "trudno".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz